The first World Cup was held in 1930, which is 92 years since then.  In those days, the sports between the countries of the world were nothing more than a competition. But in the following years, apart from the competing, it was a reason for bringing nations closer together, and since then, it has been held every four years in a more modernized, meticulous and attractive manner. 

Billions of dollars have been spent on this event for decades now.  And to hold such an event, each country takes many steps on-the-ground and underground! For many years, countries have used this event to showcase their country’s culture and beauty, to attract other nations to their land, and to cause economic and cultural benefits.  But if we go beyond worldly usage, the most important reason for these events is to introduce nations to each other in different fields, and it is expected that the world should be more mature and more humane after 92 years. However, this year, 92 years later, even though these competitions and the event were held with even more magnificence and glory, we showed a significant setback in terms of humanity and bringing nations closer to each other. In one corner of the world, an athlete gets executed, and in another corner, an athlete attracted all the thoughts and attention of the world and cannot fit into his skin. 

Although in the 21st century we should have enjoyed a high degree of humanity along with the enthusiasm for competition, unfortunately, we only witnessed its degradation.  I wish at least for the sake of humanity, for our fellowmen, and for the value of a person’s life, there was a moment of silence or denial to play just to raise the value of humanity in front of the world’s eyes.  So that our conduct today would play a part in the maturation of future generations.

اولین جام جهانی در سال ۱۹۳۰ برگزار شد که حدود ۹۲ سال است از آن روزها وزمان ها می گذرد. برای آن روزها مسابقه ورزشی بین کشورهای دنیا یک رغابت ورزشی بیش نبوده اما سالهای بعد به غیر از رغابت  ورزشی یک دلیل برای نزدیکتر شدن مللها و ملتها بهم بوده است و از آن تاریخ هر چهار سال بروزتر، مفصل تر و جذاب تر برگزار می شود و ده ها سال است که برای برگزاری این مسابقات میلیاردها دلار برای این رویداد خرج می شود و هر کشور برای برگزارییش قدمهای روی زمین و زیر زمینی بسیار برمی دارند. سالها کشورها برای به ویترین گذاشتن فرهنگ وزیبایهای کشورشان از این رویداد استفاده کرده تا ملتهای دیگر را به سرزمین خود بکشانند و باعث استفادهای اقتصادی و فرهنگی شوند. اما اگر گذر کنیم از استفادهای دنیوی مهمترین قدم این رویدادها آشنا کردن ملتها با دگر ملتها در زمینه های متفاوت خواهد بود ودنیا بعد از ۹۲ سال پخته تر وانسانتر از آن زمان باید باشد. اما امسال یعنی ۹۲ سال بعد از آن زمان این مسابقات  و رویداد با زرق و برق بیشتر و کلانتر برگزار گشته اما آنچه در زمینه انسانیت و نزدیکتر گشتن ملتها بهم بوده بسیار ‌پس رفت و عقب تر از آنچه باید باشیم نشان دادیم. یک نقطه ورزشکاری اعدام می شود  و در نقطه ای دیگر از ذوق و شوق بردن در زمین بازی تمام افکار و چشم های دنیا را به خود جلب کرده و در پوست خود نمی گنجد. با آنکه در قرن ۲۱ میبایست در کنار ذوق و شوق برای رقابت از درجه ای از انسانیت هم لذت می بردیم، متاسفانه فقط شاهد پست رفت آن بودیم. ای کاش برای انسانیت، برای یک هم نوع، برای جان یک انسان فقط لحظه ای سکوت می‌کردند یا پا به توپ نمی کوبیدند تا ارزش انسانیت را در مقابل چشمان دنیا بالا ببرند. و رفتار امروز ما باعث پخته تر شدن نسل های آینده باشد.